Tómas Þráinsson

Ég er svolítið pirraður núna, búinn að vera það síðan ég talaði við stúlku sem starfar hjá Endurvinnslunni. Ég er ekki pirraður út í hana, né heldur þetta þarfaþing Endurvinnsluna heldur fyrirtækið sem sér um greiðslumiðlun fyrir þá, þ.e. Borgun.

Þannig er mál með vexti að ég og konan mín fórum á Dalveginn til að losa okkur við þann stóra haug af flöskum, dósum og þess háttar, sem hafði safnast í bílskúrinn hjá okkur.

Ég ákvað, að verki loknu, að láta greiðsluna renna inn á fyrirframgreitt kreditkort sem ég nýti endrum og sinnum, en komst að því í dag að það hefði ég betur látið ógert.

Upphæðin, sem er nota bene tekin strax af reikningi Endurvinnslunnar, fer ekki inn á kortareikninginn minn fyrr en eftir tvo virka sólarhringa, sem segir mér að Borgun geymir þessa upphæð, þótt lítil sé, inni á eigin reikningum og tekur væntanlega af því vexti og hugsanlega verðbætur, áður en ég sé krónu af þessu.

Fyrir mér er þetta ekkert annað en fjárplógsstarfsemi og finndist ekkert vera verra ef Fjármálaeftirlitið kannaði  þetta, því ég vil gjarnan vita hvort þetta er löglegur gjörningur. 

Ég veit ekki hvort þetta er eins þegar fólk lætur leggja inn á debetkortareikninga, þeir sem til þekkja mættu gjarnan uppfræða mig um það. En sem sagt, ég er alveg hundpirraður út í þessi, að mér finnst, glæpafyrirtæki sem greiðslumiðlanirnar eru og vil fá einhverja vitræna skýringu á mannamáli á því hvers vegna svona háttar til!!

Ég bjó um 3ja ára skeið á Ásbrú á Suðurnesjunum, þetta er betur þekkt sem gamla varnarsvæðið hjá ameríska hernum. Fyrst bjuggum við hjónin í blokk númer 926, sem var í sjálfu sér ekki svo slæmt, með þeirri undantekningu að við höfðum enga verönd. Það fór að há okkur þegar strákurinn okkar fór að eldast, því þá var svo erfitt að sleppa honum út úr húsi, því engin leið var að hafa nokkurt eftirlit með honum og ekki sendir maður 2-4 ára gamlan gutta einan að leika sér, þegar hann kann ekki að passa sig á umferðinni. Að auki er grunur um að hann sé eitthvað að teygja sig inn á einhverfurófið, sem gerir allt svoleiðis mun erfiðara í vöfum.

Síðan flutti dóttirin að heiman til að fara í heimavistarskóla norður í landi og við ákváðum því haustið 2011 að líta eftir minni íbúðum á Ásbrúnni. Fljótlega kom í ljós að við áttum okkur óskaíbúð sem var laus, á Suðurbraut 1233, og fengum við hana skömmu fyrir mánaðarmótin október-nóvember 2011. Heldur minni, enda töldum við okkur þurfa minna pláss, og með verönd og stóru garðsvæði, svo ekki sé talað um hina stuttu gönguleið út á leikskóla með yngsta barnið.

Rúmum 2 mánuðum síðar fór að bera á því hjá undirrituðum að alls konar lasleiki og pestarsókn fór að taka völdin og á fyrstu 2 mánuðum ársins 2012 missti ég úr upp undir mánuð í veikindum, lungnabólga, streptókokkar, flensa o.þ.h. Ekki mjög hentugt þegar vinnustaðurinn var hvort sem er undirmannaður og öll forföll komu sér því ákaflega illa vegna aukins álags á þá sem þó voru mættir. Loksins losnaði ég þó við þetta, en var samt oft slæmur í hálsi og öndunarfærum, eitthvað sem ég vildi rekja til lungnabólgunnar í ársbyrjun.

En smám saman fórum við að ókyrrast vegna megnrar óánægju með að vera á Suðurnesjunum. Við vorum svo fjarri öllu okkar tengslaneti, þeir fáu kunningjar sem við eigum í nærliggjandi bæjarfélögum komu sjaldan í heimsóknir og við sömuleiðis fórum sjaldan til þeirra. Ég ætla ekkert að fjölyrða um hvað olli þessu, en í það minnsta var þetta tilfellið.

Við vorum svo heppin að fá fínasta húsnæði í Hafnarfirðinum, eitthvað sem við tókum við í júlíbyrjun og þar með þurftum við að fara á fulla ferð að ganga frá íbúðinni á Suðurbrautinni. Fljótlega kom í ljós að ástand á gólfefnum var vægast sagt skelfilegt, og hafði í raun verið það þegar við fluttum inn. Við höfðum bara ekki haft tök á að gera skýrslu um stöðuna þegar við fluttum inn, þar sem við hjónin urðum fyrir þeirri erfiðu reynslu að konan mín átti við verulega erfið heilsufarsvandamál að glíma, og því var svona tittlingaskítur ekki hátt á forgangslistanum hjá okkur.

En sem sagt, við vorum á fullu að gera við göt í veggjum og mála og annað þess háttar sem þurfti að kippa í liðinn. Þá kom í ljós að í hjónaherberginu, sem var með 2 horn sem útveggshorn á blokkinni og annað þeirra var einmitt við svalir/verönd þeirra íbúða sem fyrir ofan okkur var. Þetta var því tilvalinn staður fyrir alls konar vandamál og það sem að mér sneri var myglusveppur rétt ofan við höfðalagið mín megin. Þegar við bentum eftirlitsfólkinu frá Keili á þetta, þá vildu þeir meina að þetta væri vegna þess að við værum ekki nægilega dugleg að opna glugga þegar við vorum búin að fara í sturtu!!! Konan mín var voðalega fegin því að ég skyldi vera að vinna þegar þessi úttekt gerð og þessi fáránlega fullyrðing kom fram, ég hefði nefnilega misst mig við að lesa þeim sem sáu um úttektina pistilinn. Við nefnilega vissum að það hafði komið upp myglusveppur í þessari sömu blokk áður og því ekki möguleiki að svona færi að grassera í svona miklu magni á eins stuttum tíma og við bjuggum þarna.

Það sem mér liggur á hjarta í þessum efnum er eftirfarandi:

Ég veit að stórt er spurt og væntanlega verður fátt um svör, eins og vanalega þegar svona fyrirtæki skíta upp á bak í sambandi við meðhöndlun sinna viðskiptavina. Því ætla ég að biðja alla vini mína um að deila þessum pistli á facebook, twitter, google+ og hverjum þeim samskiptavef sem þeir nota. Svona lagað má ekki þagga niður eða fá að liggja í láginni, því gott heilbrigði íbúa í þessum íbúðum hlýtur að vera keppikefli leigusala, sér í lagi þegar um er að ræða námsfólk sem ekki hefur mikil efni á að missa úr fyrirlestrum og/eða verkefnatímum.

Ég læt þessu lokið hér, en ef ykkur dettur fleira í hug sem mætti bæta hér við, þá endilega setjið athugasemdir hér að neðan, ég mun reyna að bæta þeim atriðum við listann hjá mér ef þau eiga við í þessum pistli.

Ég er einn af þeim sem á voðalega erfitt með að sætta mig við þá tónlist sem er matreidd ofan í mann í útvarpi, nú eða sjónvarpi. Þetta er voðalega einsleitt, með sárafáum undantekningum. Spilunarlistar eru settir upp á hverri stöð fyrir sig og það sem er á þeim listum skal spilað allan daginn, helst ekkert annað. Aðrar tegundir tónlistar fá sárasjaldan að heyrast, þannig að það er bara þetta fast bundna vinsældalistapopp sem heyrist, en önnur tónlist skal éta það sem úti frýs.

Ég hef í gegnum tíðina verið voðalegur rokkhundur, lítið viljað hlusta á aðrar tegundir tónlistar, en hef þó passað mig á að bera virðingu fyrir því sem aðrir hlustað á. Það er einna helst þegar hrekkjalómurinn í mér vaknar, sem ég fer að æsa menn upp útaf tónlistarsmekk þeirra, sérstaklega þegar ég veit að þeir eru hörundsárir. En ég fór þó að kynna mér fleiri tegundir tónlistar, þannig að fljótlega datt blúsinn inn, enda byggir rokkið mikið á blús í grunninn. Síðar fylgdu klassísk tónlist, djass, bresk þjóðlagahefð, kántrí, blúgrass og þess háttar með. Ég tók mig meira að segja til og fór að stúdera djassgítarleik nú seinni part vetrar, hjá stórsnillingnum Sigurgeiri Sigmundssyni, sem rekur einmitt vefsíðuna Rokk- og stálgítarskólinn. Ég fékk alveg glænýja innsýn inn í það hvernig hægt er að nálgast tónlist og hvernig er hægt að láta tónlistina njóta sín án þess að ofhlaða hana með einhverju bulli. Það er einmitt það sem ég vonaðist eftir með náminu, þannig að vonandi tekst mér að láta þetta endurspeglast í því sem ég vinn með héðan í frá.

Ástæðan fyrir þessum pistli fylgir hér á eftir, enda er ég kominn með ákveðið óþol gagnvart útvarpstónlist. Megnið af þessu er tölvuunnin óbjóður, sem er svo ofhlaðið af rusli og "pitch" breyttum röddum, að ég fæ velgjuna upp í háls þegar ég heyri í þessu. Hvar er hæfileikinn til að setjast niður með kassagítarinn eða við píanóið og setja niður svolítið stef sem síðar þroskast í það að verða heilsteypt lag?? Þetta er allt meira og minna unnið í tölvunni, gjörsamlega sálarlaus fjandi og ekki til vottur af tilfinningu í neinu. Nei takk, þá vil ég frekar hlusta á þessa eldri tónlist sem skilar manni einhverju öðru en því sem á ensku er nefnt "indifference" eða alveg-sama-syndrómið.

Sem betur fer er ennþá til slatti af tónlistarmönnum sem nota raunveruleg hljóðfæri við sína sköpun, en mér sýnist að þeim fari fækkandi og er það miður. Ég er að berjast við að hamra saman efni sem mig langar að gefa út, en ég sé fram á það að það verði of dýr pakki að fara í stúdíó til að taka þetta upp. Ég á búnað sem gæti gert mér kleyft að taka upp hluta af efninu, en ég er því miður í þeirri stöðu að kunna ekki nægilega vel á þann búnað. Einnig er ég í þeirri stöðu að hafa ekki aðgang að æfingahúsnæði, þannig að ef ég vildi setja saman hljómsveit til að spila efnið mitt, þá hefðum við engan stað til að æfa á. Vonandi rætist nú úr því, en allavega mun ég halda áfram að semja og sjá svo til hvort fjárráðin leyfi upptökur í almennilegu stúdíói, enda þarf ég það fyrir upptökur á slagverki og öðru hryntengdu.

Jæja, þetta er nóg röfl í bili, kannski kemur meira síðar :)

Ég er eiginlega hættur að nenna að blogga um fréttir, það er alltaf sama helvítis þvælan í hverjum einasta fréttatíma allra ljósvakamiðla, allir prentmiðlar og netmiðlar landsins éta hver upp eftir öðrum, þannig að manni dugir að heimsækja eina síðu til að fá alla myndina, að því gefnu að viðkomandi síða sé notuð sem fréttagátt eingöngu. Eyjan er ágætis miðill að því leiti, þó ég sé nú ekki alltaf alveg sáttur við tenglun þeirra, kannski erfitt að gera öllum til hæfis.

Ég ætla því héðan í frá að blogga eingöngu um hin og þessi mál sem liggja mér á hjarta, með verulega fáum undantekningum þar á. Það vita allir sem vita vilja að núverandi ríkisstjórn er sek um landráð og ætti því að sitja frammi fyrir landsdómi og svara til saka þar. Loforð þeirra um að hjálpa heimilum landsins að halda sjó eru fyrir löngu að engu orðin og allt sem þau (heimilin) gera er að lenda í dýpri skít með hverjum deginum sem líður.

Ég er á fullu að skoða atvinnumöguleika utanlands, sérstaklega þar sem ég gæti nýtt hæfileika mína og kunnáttu á einhvern hátt. Það er hins vegar síður en svo auðsótt mál að næla sér í vinnu erlendis, þar sem maður er ekki á staðnum til að lofa viðkomandi vinnuveitanda að sannreyna yfirlýsta hæfni. En maður þrjóskast við fyrir það, maður hefur engu að tapa, því ástandið gæti ekki versnað á nokkurn hátt. Maður ætti kannski að plata bankana út í að þvinga mann út í gjaldþrot, þá gæti maður loksins farið að lifa af þeirri innkomu sem maður hefur, lágmarksafborganir yrðu staðreynd og bankinn yrði bara að þola það að fá ekki krónu fyrir óbilgirni sína í innheimtuaðgerðum sínum.

En þetta eru náttulega bara vangaveltur, ekki á maður neitt annað en sitt andlega og líkamlega atgervi, hversu góð söluvara sem það kann að reynast.

Morgundagurinn fer í að æfa sig að spila tvö lög sem verða flutt á Kosen-Rufu kyrjun okkar SGI búddista á sunnudaginn, að vísu þurfum við að fara á fund fyrir hádegið, en restin af deginum ætti að nýtast þokkalega. Þegar þær æfingar hafa tekið enda með flutningi sunnudagsins, þá tekur við smá æfingatörn fyrir annan atburð, en ekki verður nánar farið út í hvað það er, þar sem um er að ræða skemmtilega óvænta uppákomu fyrir þann sem fær það tónlistaratriði að gjöf.

Að lokum langar mig að segja frá smá pínlegum atburði sem henti mig á miðvikudagsmorguninn á leið til vinnu. Eins og margir vita bý ég á Suðurnesjunum og sæki vinnu til Reykjavíkur. Ég nota rútuna á milli, þar sem ég get notað um það bil hálftíma af aksturstímanum til að fá mér það sem mér finnst vera verðskuldaður aukalúr, til að tryggja að andlegt atgervi sé sem best þegar á vinnustað er komið. Til að gera langa sögu stutta, þá tókst mér að flækja mig einhvern veginn í opnunarörmum afturhurðar rútunnar, þannig að farsíminn minn skaust af beltinu, ásamt töskunni sem hann hvíldi í, og niður á malbikið neðan við rútuna. Ekki vildi betur til en svo að bílstjóranum lá ofurlítið á og hann lagði eðlilega af stað þegar ég var kominn örugglega út. Við það tækifæri fór afturhjól rútunnar yfir símann, rústaði skjánum á honum, sem varð til þess að ég neyddist til að fjárfesta í nýjum síma. Gamli síminn hefði kostað mig rúmlega tíuþúsund kall í viðgerð, ef ég hefði þrjóskast við að nýta hann áfram, og rafhlaðan (sem var nánast í laginu eins og bókstafurinn "U"), hefði þurft að endurnýjast líka, eitthvað sem hefði kostað mig að minnsta kosti 5000 kall í viðbót. Það var þá betra að fá síma fyrir svipaða upphæð strax og gefa syninum líkið af þeim gamla.

Góðar stundir elskurnar.

Þessi afstyrmi eiga ekkert að fara í frí fyrr en í miðjum júlí og koma svo aftur á þing í byrjun september. Þá eru þeir að fá sumarfrí af svipuðu tagi og almenningur, kannski örlítið lengra en það. Ég sé ekki ástæðu til þess að þessir auðnuleysingjar séu að hórast um allar jarðir á fullum launum og vinna ekki fyrir þeim.

Það er einhvern veginn þannig að almenningur hefur ekki lengur neina samúð með því að alþingismenn vinni vinnuna sína. Þeir eiga bara að gera það á þann hátt að almenningur á Íslandi geti lifað mannsæmandi lífi af þeirri innkomu sem hann hefur. Fari þessir letingjar og veri.

	Óvíst um þinglok
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt